تهران- ایرنا- یک پژوهشگر حوزه مقاومت با بیان اینکه که روایت‌نویسی مستند مانند داستان است، گفت: روایت‌نویسی مستند از نقطه‌ای خاص شروع می‌شود و به هم پیوسته است اما همه چیز آن واقعی است و تخیل نویسنده در آن جایی ندارد.

الهه آخرتی که درباره مقاومت در ایران و انعکاس آن در کشورهای دیگر می‌نویسد، درباره آخرین کتاب‌هایش به خبرنگار ایرنا گفت: کتاب فصل رسیدن درباره شهید هادی طارمی، ششمین کتاب من است. این عنوان برای کتاب توسط حاج قاسم سلیمانی انتخاب شد. آقای سلیمانی در سفر آخری که به سوریه داشت قبل از اینکه به سمت عراق حرکت کند به یکی از همراهان اشاره می‌کند و می‌گوید هر آدمی زمان رسیدن، مانند یک میوه چیده می‌شود بعد چهار محافظ را نشان می‌دهند و می‌گویند که اینها رسیده‌اند. عنوان کتاب یعنی فصل رسیدن از اینجا می‌آید.

این پژوهشگر حوزه مقاومت که در حال نوشتن سفرنامه بوسنی است، ادامه داد: کتاب دیگر با عنوان خواب‌های ناتمام، زندگی‌نامه اطیاف زبیدی همسر محمد شیبانی است که راننده ابومهدی المهندس بود. پدر او از شهدای جنگ تحمیلی ایران است و با وجود اینکه عراقی بودند برای ایران می‌جنگیدند. دختر ابومهدی پیشنهاد داد تا کتابی درباره محمد شیبانی بنویسم.

این نویسنده افزود: در بررسی زندگی‌نامه شیبانی متوجه شدم زندگی اطیاف زبیدی بسیار جذاب‌تر است؛ زیرا 27 شهید نزدیک دارد، پدر، برادر، همسر، عموها، عمه‌ها و بسیاری از بستگان نزدیک او همه شهید شدند. یکی از زنان این خانواده را با اینکه پسری 40 روزه داشت اعدام کردند. همین پسر در جنگ با داعش فرمانده بود و در 28 سالگی وقتی دو فرزند داشت، شهید شد.

مبارزات 100 سال اخیر در زندگینامه یک زن

آخرتی با بیان اینکه در نتیجه بررسی زندگی اطیاف زبیدی متوجه شد، مبارزات 100 سال اخیر در ارتباط نزدیک با زندگی او است، توضیح داد: این کتاب درباره اطیاف زبیدی است، از ابتدایی که حزب بعث آمده به نوعی در کتاب بیان شده است. اطیاف به معنی خواب‌ها است و او به من می‌گفت از کودکی همیشه می‌ترسید که این اسم بر او اثر بگذارد و زندگی‌اش مانند خواب‌های بی‌سر و ته باشد.

این پژوهشگر حوزه مقاومت با اشاره به اینکه کتاب‌هایی که نوشته درباره افرادی است که هم‌سن یا در سنی نزدیک به او هستند، ادامه داد: خواسته یا ناخواسته انسان همزاد پنداری می‌کند، اما به این دلیل که کار روایتگری انجام می‌دهم، این مهم است که روایتگری و تخیل خود را وارد این کار نکنم، زیرا 100 سال دیگر هیچ مستندی باقی نمی‌ماند تا مخاطب متوجه شود کجای متن تخیل و کجا احساس است. به همین دلیل وسواس دارم تا حقایق را بنویسم. مردم باید بدانند، همه افرادی که شهید شدند، افرادی با یقه‌های بسته نبودند. آنها افرادی نبودند که در زندگی هیچ اشتباهی نمی‌کنند، بلکه افراد عادی و واقعی بودند که زندگی می‌کردند.

این نویسنده با تاکید بر اینکه کتاب‌هایش در سبک روایت مستند است، ادامه داد: این سبک مهجور مانده است، زیرا معمولا نویسندگان به کتاب‌ها روایت داستانی می‌دهند و گاهی به آن خیال افراد وارد می‌شود. در حالی که روایت‌نویسی مستند مانند داستان است ازنقطه‌ای خاص شروع می‌شود و به هم پیوسته است اما همه چیز آن واقعی است و تخیل نویسنده در آن جایی ندارد.

او بیا بیان اینکه تحقیقات برای نخستین کتابش را 10 سال پیش آغاز کرد و نخستین کتابش را 8 سال پیش نوشت، ادامه داد: نخستین کتابم درباره شهید عماد فایز مقنیه بود که در تهران خیابانی به نام او داریم، اما کسی او را نمی‌‎شناسد تحقیقات را شروع کردم و دیدم کسی درباره این شهید ننوشته است، پس خودم دست به کار شدم.

حقیقت انسان‌ها جذاب‌تر از داستان است

آخرتی درباره توجه مخاطب به کتاب‌های سبک روایت‌نویسی مستند بیان کرد: فضای مجازی انسان‌ها را از کتاب خواندن دور می‌کند، زیرا به خواندن متون کوتاه عادت می‌کنند. مساله دوم تبلیغات است، این در حالی است که نمی‌توانیم در این حوزه کارهای خوب را معرفی کنیم. در ذهن مخاطب کلیشه‌ای وجود دارد که شهدا همیشه نماز می‌خوانند و به کسی بد نمی‌گویند. نمونه‌ای از این سبک کتاب‌ها ساخته شده که مخاطب رغبتی ندارد به سمت آن برود البته از طرفی حوزه شهدا همیشه مخاطب‌های خود را دارد.

این پژوهشگر با بیان اینکه ناشران می‌توانند برای تبلیغات هزینه کنند، افزود: بیشتر ناشران کتاب‌های این حوزه را در ارگان‌هایی پخش می‌کنند که شاید افراد دریافت کننده کتاب آن را نخوانند و زیر میز بگذارند. در حالی که می‌توانند برای کتاب‌ها مسابقاتی در نظر بگیرند. باید دغدغه انتشارات از اینکه صرفا بفروشند و زندگی را صورتی و افراد را کامل نشان دهند، تغییر کند، زیرا حقیقت انسان‌ها جذاب‌تر از داستان است و مخاطب با خواندن داستان انسان‌های حقیقی متوجه می‌شود که قهرمان‌ها همانند او هستند.